Pieprzona przeszłość.
Kolejna noc.
Kolejny ból.
Kolejne uświadomienie sobie jak bardzo moje życie jest popierdolone. Mam żal i jedno, krótkie pytanie... dlaczego ja?
Dlaczego to ja muszę cierpieć, przecież jestem normalną nastolatką, poprawka byłam. Aż do czasu, aż do tego pierdolonego czasu kiedy moje życie zmieniło się w cholerny koszmar, koszmar który odmienił moje życie.
*flashback*
-Tato!- zawołałam zbiegając ze schodów.
-Chloe, co ty kurwa znowu ode mnie chcesz. - mruknął pijany
Znowu pił.
Mimo, że obiecał, że już nigdy nie siegnie po alkohol. Puste obietnice - pomyślałam.
Kiedy po ostatnim razie, musiałam go zabierać na pogotowie, bo tak upił, że myślałam, że nie żyje. Bałam się. Bałam sie tego, że zostane sama, dlatego to zrobiłam, mimo jak bardzo mnie krzywdził,
kochałam go. Jak mnie gwałcił, jak mnie bił. Ból psychiczny był jeszcze gorszy od fizycznego, czułam się jak szmaciana lalka, którą
każdy może popychać i robić co chce. Aż pewnego razu nie wytrzymałam.
Zbiegłam ze schodów i zastałam go, leżącego na kanapie wokol walały się puste butelki po alkoholu, byłam zła, raczej byłam cholernie wkurwiona.
-Przestań pić! Nie pamiętasz ostatniego razu? Jak lekarze ratowali twoje życie? - wyrwałam mu alkohol z ręki.
-Chuj cię to obchodzi, i zamknij te usta bo wykorzystamy je do czego innego - uśmiechnął się w ten sposób, i wiedziałam co to oznacza.
Otworzyłam usta i zaczełam uciekać po schodach, jednak był szybszy. Złapał mnie za kostkę przez co upadłam i spadłam ze schodów. Usiadł na mnie okrakiem.
Zaczął mnie całować, ssać moją skóre, odpinając moje spodnie a ja? Nie mogłam nic robić, do oczu cisneły mi się łzy, nagle wpadł mi do głowy jeden pomysł,
nie wiem czy to było objawienie czy szansa, która mógł skonczyć to całe piekło. Siegnełam po pustą, szklaną butelke, która lezała obok mnie kiedy był zajęty
odpinaniem mi statnika. I Uderzyłam go w tył głowy, krew zaczeła lecieć, coraz bardziej brudząć moje ubrania. A on?
Nie żyje.
Zabiłam swojego ojca.
Jestem morderczynią.
*koniec flashbacku*
